аднастро́фны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аднастро́фны |
аднастро́фная |
аднастро́фнае |
аднастро́фныя |
| Р. |
аднастро́фнага |
аднастро́фнай
аднастро́фнае |
аднастро́фнага |
аднастро́фных |
| Д. |
аднастро́фнаму |
аднастро́фнай |
аднастро́фнаму |
аднастро́фным |
| В. |
аднастро́фны (неадуш.)
аднастро́фнага (адуш.) |
аднастро́фную |
аднастро́фнае |
аднастро́фныя (неадуш.)
аднастро́фных (адуш.) |
| Т. |
аднастро́фным |
аднастро́фнай
аднастро́фнаю |
аднастро́фным |
аднастро́фнымі |
| М. |
аднастро́фным |
аднастро́фнай |
аднастро́фным |
аднастро́фных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
АДНАСТРО́ФНЫ ВЕРШ,
верш, які не падзелены на асобныя строфы і ўяўляе сабой адно інтанацыйна-сінтакс. і сэнсавае цэлае. Звычайна ўключае ад 2 да 8 вершарадоў. Да аднастрофнага верша адносяць і класічны санет, у якім і тэрцэты, і катрэны звязаны паміж сабой аднолькавымі рыфмамі.
т. 1, с. 123
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
монастрафа́
(гр. monostrophos = аднастрофны, ад monos = адзін, адзіны + strophe = страфа)
від цэласнай, структурна завершанай страфічнай формы (напр. прыпеўка).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)