аднако́лы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аднако́лы |
аднако́лая |
аднако́лае |
аднако́лыя |
| Р. |
аднако́лага |
аднако́лай
аднако́лае |
аднако́лага |
аднако́лых |
| Д. |
аднако́ламу |
аднако́лай |
аднако́ламу |
аднако́лым |
| В. |
аднако́лы (неадуш.)
аднако́лага (адуш.) |
аднако́лую |
аднако́лае |
аднако́лыя (неадуш.)
аднако́лых (адуш.) |
| Т. |
аднако́лым |
аднако́лай
аднако́лаю |
аднако́лым |
аднако́лымі |
| М. |
аднако́лым |
аднако́лай |
аднако́лым |
аднако́лых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Адно́лькавы (Гарэц., КЭС, Бяльк., КТС, БРС) да адноўкавы? Параўн. аднаколы ’аднолькавы’ з аднаковы (укр. однаковий).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Неаднаколы ’неаднолькавы’ (круп., Сл. ПЗБ). Да аднаколы (гл.), з аднаковы ’аднолькавы’, неаднаковы ’неаднолькавы’, якія хутчэй за ўсё з польск. jednakowy ’аднолькавы’, niejednakowy ’неаднолькавы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)