аднаду́мны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аднаду́мны аднаду́мная аднаду́мнае аднаду́мныя
Р. аднаду́мнага аднаду́мнай
аднаду́мнае		 аднаду́мнага аднаду́мных
Д. аднаду́мнаму аднаду́мнай аднаду́мнаму аднаду́мным
В. аднаду́мны (неадуш.)
аднаду́мнага (адуш.)		 аднаду́мную аднаду́мнае аднаду́мныя (неадуш.)
аднаду́мных (адуш.)
Т. аднаду́мным аднаду́мнай
аднаду́мнаю		 аднаду́мным аднаду́мнымі
М. аднаду́мным аднаду́мнай аднаду́мным аднаду́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднаду́мны единомы́шленный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднаду́мны, ‑ая, ‑ае.

Прасякнуты аднадумствам; які мае агульнасць думкі, поглядаў, перакананняў. Аднадумнае рашэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаду́мны kongeniál

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

единомы́сленный аднаду́мны, аднамы́сны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

единомы́слящий прил., уст. аднаду́мны, аднамы́сны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

kongeniál, kóngenial

a аднаду́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)