аднаво́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аднаво́чка аднаво́чкі
Р. аднаво́чкі аднаво́чак
Д. аднаво́чцы аднаво́чкам
В. аднаво́чку аднаво́чак
Т. аднаво́чкай
аднаво́чкаю		 аднаво́чкамі
М. аднаво́чцы аднаво́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднаво́чка ж., зоол. одногла́зка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднаво́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Аднавокая прэснаводная жывёліна падкласа ніжэйшых ракаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Аднавочка Р. С. 11/577

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

одногла́зка зоол. аднаво́чка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)