аднаво́кі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аднаво́кі аднаво́кая аднаво́кае аднаво́кія
Р. аднаво́кага аднаво́кай
аднаво́кае		 аднаво́кага аднаво́кіх
Д. аднаво́каму аднаво́кай аднаво́каму аднаво́кім
В. аднаво́кі (неадуш.)
аднаво́кага (адуш.)		 аднаво́кую аднаво́кае аднаво́кія (неадуш.)
аднаво́кіх (адуш.)
Т. аднаво́кім аднаво́кай
аднаво́каю		 аднаво́кім аднаво́кімі
М. аднаво́кім аднаво́кай аднаво́кім аднаво́кіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аднаво́кі одногла́зый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднаво́кі, ‑ая, ‑ае.

З адным вокам. Аднавокі музыкант Савоська, які быў спецыяльна запрошан Габрусём для кірмашу, спрытна хадзіў кручкамі па цымбалах. Чарот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаво́кі éinäugig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

одногла́зый аднаво́кі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

слепаво́кі, -ая, -ае.

1. Вельмі блізарукі.

2. Сляпы на адно вока, аднавокі.

|| наз. слепаво́касць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бязво́кі, ‑ая, ‑ае.

Аднавокі; без вачэй; сляпы; які дрэнна бачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

jednooki

аднавокі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

◎ Крыве́ц ’аднавокі’ (Мат. Гом.). Пераход значэння *крывы* > ’аднавокі’ агульнаславянскае. Параўн. крываокі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

слепаво́кі, ‑ая, ‑ае.

1. Які дрэнна бачыць, вельмі блізарукі.

2. Аднавокі, сляпы на адно вока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)