аднабо́кі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аднабо́кі аднабо́кая аднабо́кае аднабо́кія
Р. аднабо́кага аднабо́кай
аднабо́кае		 аднабо́кага аднабо́кіх
Д. аднабо́каму аднабо́кай аднабо́каму аднабо́кім
В. аднабо́кі (неадуш.)
аднабо́кага (адуш.)		 аднабо́кую аднабо́кае аднабо́кія (неадуш.)
аднабо́кіх (адуш.)
Т. аднабо́кім аднабо́кай
аднабо́каю		 аднабо́кім аднабо́кімі
М. аднабо́кім аднабо́кай аднабо́кім аднабо́кіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аднабо́кі, -ая, -ае.

1. Такі, у якога адзін бок або адзін бок большы.

А. кавун.

2. перан. Аднабаковы паводле свайго дзеяння, накіраваны ў адзін бок.

А. падыход да вырашэння справы.

|| наз. аднабо́касць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднабо́кі прям., перен. однобо́кий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аднабо́кі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адзін бок большы або розныя па якіх‑н. прыкметах бакі.

2. перан. Накіраваны ў адзін бок, аднабаковы паводле свайго дзеяння, выяўлення. [Насця:] — Сорамна табе, Таня, зайздросціць чужому каханню, ды яшчэ такому аднабокаму. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднабо́кі éinseitig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

однобо́кий аднабо́кі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шчарба́ты, -ая, -ае.

1. Са шчарбінамі, шчарбінай.

Ш. комін.

Ш. рот.

Шчарбатае дзіця.

2. перан. Несапраўдны; няпоўны, аднабокі.

Шчарбатая праўда.

|| наз. шчарба́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уляжа́цца, ‑жыцца; зак.

Тое, што і улежацца. Стог у Кастуся атрымаўся даволі нязграбны, нейкі аднабокі, з нахіленай дзюбкай-вяршком. — Сена не ўляжалася... Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

lopsided

[,lɑ:pˈsaɪdɪd]

adj.

нахі́лены на бок; аднабо́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

one-sided

[,wʌnˈsaɪdɪd]

adj.

1) аднабако́вы, неаб’екты́ўны; прадузя́ты

2) няро́ўны

3) аднабо́кі; крывы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)