адміра́ць гл. адмерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адміра́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адміра́е адміра́юць
Прошлы час
м. адміра́ў адміра́лі
ж. адміра́ла
н. адміра́ла
Дзеепрыслоўе
цяп. час адміра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адміра́ць несов., прям., перен. отмира́ть; см. адме́рці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адміра́ць, ‑ае.

Незак. да адмерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адміра́ць

1. (атрафіравацца) ábsterben* vi (s);

2. (знікнуць – пра звычай і пад.) áussterben* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адме́рці, 1 і 2 ас. не ўжыв., адамрэ́; адмёр, -мёрла; зак.

1. Страціць жыццяздольнасць, стаць нежывым, загінуць (пра часткі якога-н. арганізма, расліны).

Клеткі тканак адмерлі.

2. перан. Перастаць існаваць, знікнуць (пра грамадскія з’явы, асаблівасці быту і пад.).

Старыя звычаі адмерлі.

|| незак. адміра́ць, -а́е.

|| наз. адміра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отмира́ть несов., прям., перен. адміра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адміра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адміраць — адмерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábsterben

* vi (s) адміра́ць; дранцве́ць (пра канечнасці)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

obumierać

незак.

1. абміраць;

2. адміраць, заміраць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)