Verbum

анлайнавы слоўнік

адміра́нне гл. адмерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адміра́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адміра́нне ср., прям., перен. отмира́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адміра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адміраць — адмерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адме́рці, 1 і 2 ас. не ўжыв., адамрэ́; адмёр, -мёрла; зак.

1. Страціць жыццяздольнасць, стаць нежывым, загінуць (пра часткі якога-н. арганізма, расліны).

Клеткі тканак адмерлі.

2. перан. Перастаць існаваць, знікнуць (пра грамадскія з’явы, асаблівасці быту і пад.).

Старыя звычаі адмерлі.

|| незак. адміра́ць, -а́е.

|| наз. адміра́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отмира́ние адміра́нне, -ння ср.;

отмира́ние ста́рого — зако́н разви́тия адміра́нне старо́га — зако́н развіцця́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмо́р, ‑у, м.

Паступовае пагалоўнае адміранне, масавае выміранне; падзеж жывёлы, птушак, насякомых. Адмор пчол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

necrosis [nekˈrəʊsɪs] n. med. некро́з, амярцве́нне, адміра́нне (тканкі ці групы клетак якога-н. органа)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

некрабіёз

(ад некра- + -біёз)

змены ў клетцы, якія папярэднічаюць яе смерці (некрозу); адміранне.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

некро́з

(гр. nekrosis = амярцвенне)

адміранне групы клетак, органа або часткі яго ў жывым арганізме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)