адму́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. адму́тка
Р. адму́ткі
Д. адму́тцы
В. адму́тку
Т. адму́ткай
адму́ткаю
М. адму́тцы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адму́тка ж., спец. отму́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отму́тка ж., спец. адму́тка, -кі ж., адму́чванне, -ння ср.; см. отму́чивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)