адмо́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адмо́ўка адмо́ўкі
Р. адмо́ўкі адмо́вак
Д. адмо́ўцы адмо́ўкам
В. адмо́ўку адмо́ўкі
Т. адмо́ўкай
адмо́ўкаю		 адмо́ўкамі
М. адмо́ўцы адмо́ўках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

pretekst, ~u

м. выдуманая прычына; адмоўка;

pod ~em — знайшоўшы (прыдумаўшы) прычыну; пад маркай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)