адмо́чны гл. адмачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмо́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адмо́чны адмо́чная адмо́чнае адмо́чныя
Р. адмо́чнага адмо́чнай
адмо́чнае		 адмо́чнага адмо́чных
Д. адмо́чнаму адмо́чнай адмо́чнаму адмо́чным
В. адмо́чны (неадуш.)
адмо́чнага (адуш.)		 адмо́чную адмо́чнае адмо́чныя (неадуш.)
адмо́чных (адуш.)
Т. адмо́чным адмо́чнай
адмо́чнаю		 адмо́чным адмо́чнымі
М. адмо́чным адмо́чнай адмо́чным адмо́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адмо́чны спец. отмо́чный;

~ная вага́ шкур — отмо́чный вес шкур

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмачы́ць, -мачу́, -мо́чыш, -мо́чыць; -мо́чаны; зак., што.

1. Намачыўшы што-н., аддзяліць, адклеіць.

А. прысохлы бінт.

А. наклейку.

2. Вымачыць, зрабіць больш прыдатным для выкарыстання (спец.).

А. скуры.

3. перан. Сказаць або зрабіць што-н. недарэчнае, непрыстойнае (разм.).

Ну і адмачыў штуку!

|| незак. адмо́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адмо́чванне, -я, н. (да 1 і 2 знач.) і адмо́чка, -і, ДМ -чцы, ж. (да 2 знач.).

|| прым. адмо́чны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отмо́чный спец. адмо́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)