адме́цены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адме́цены адме́ценая адме́ценае адме́ценыя
Р. адме́ценага адме́ценай
адме́ценае
адме́ценага адме́ценых
Д. адме́ценаму адме́ценай адме́ценаму адме́ценым
В. адме́цены (неадуш.)
адме́ценага (адуш.)
адме́ценую адме́ценае адме́ценыя (неадуш.)
адме́ценых (адуш.)
Т. адме́ценым адме́ценай
адме́ценаю
адме́ценым адме́ценымі
М. адме́ценым адме́ценай адме́ценым адме́ценых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адме́цены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адме́цены адме́ценая адме́ценае адме́ценыя
Р. адме́ценага адме́ценай
адме́ценае
адме́ценага адме́ценых
Д. адме́ценаму адме́ценай адме́ценаму адме́ценым
В. адме́цены (неадуш.)
адме́ценага (адуш.)
адме́ценую адме́ценае адме́ценыя (неадуш.)
адме́ценых (адуш.)
Т. адме́ценым адме́ценай
адме́ценаю
адме́ценым адме́ценымі
М. адме́ценым адме́ценай адме́ценым адме́ценых

Кароткая форма: адме́цена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адме́цены прям., перен. отметённый; см. адме́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адме́цены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адмесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адме́цены wggefegt; verwrfen (адкінуты)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отметённый адме́цены, мног. паадмята́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)