адме́ньваць гл. адмяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адме́ньваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адме́ньваю адме́ньваем
2-я ас. адме́ньваеш адме́ньваеце
3-я ас. адме́ньвае адме́ньваюць
Прошлы час
м. адме́ньваў адме́ньвалі
ж. адме́ньвала
н. адме́ньвала
Загадны лад
2-я ас. адме́ньвай адме́ньвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адме́ньваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адме́ньваць несов., прост. заменя́ть, меня́ть; см. адмяні́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адме́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адмяніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмяні́ць, -мяню́, -ме́ніш, -ме́ніць; -ме́нены; зак., што.

Аб’явіць несапраўдным, паведаміць пра што-н., што не адбудзецца, не будзе ажыццяўляцца; скасаваць; ліквідаваць.

А. экскурсію.

А. пастанову.

А. прысуд.

А. хутары.

|| незак. адмяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і адме́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адме́на, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отменя́ть несов. адмяня́ць, адме́ньваць; (закон, решение — ещё) касава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адме́на, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмяняць, адменьваць — адмяніць.

2. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмяняцца, адменьвацца — адмяніцца; змена, перамена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)