адмаро́зіць, -ро́жу, -ро́зіш, -ро́зіць; -ро́жаны; зак., што.

Моцна пашкодзіць на марозе якую-н. частку цела.

А. вушы.

|| незак. адмаро́жваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адмаро́зіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адмаро́жу адмаро́зім
2-я ас. адмаро́зіш адмаро́зіце
3-я ас. адмаро́зіць адмаро́зяць
Прошлы час
м. адмаро́зіў адмаро́зілі
ж. адмаро́зіла
н. адмаро́зіла
Загадны лад
2-я ас. адмаро́зь адмаро́зьце
Дзеепрыслоўе
прош. час адмаро́зіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адмаро́зіць сов. отморо́зить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмаро́зіць, ‑рожу, ‑розіш, ‑розіць; зак., што.

Пашкодзіць на марозе якую‑н. частку цела. [Жанчына:] — Мусіць, нагу адмарозіла: коле, як іголкамі. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмаро́жваць, адмаро́зіць ábfrieren* vt; erfríeren* vt;

ён адмаро́зіў сабе́ па́лец er hat sich éinen Fínger ábgefroren

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отморо́зить сов. адмаро́зіць, мног. паадмаро́жваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадмаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Адмарозіць што‑н. у многіх месцах; адмарозіць многае. Паадмарожваць шчокі. Паадмарожваць пальцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адмарозіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмаро́жанне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адмарозіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмаро́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адмарожваць — адмарозіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)