адмалі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адмалю́ адмо́лім
2-я ас. адмо́ліш адмо́ліце
3-я ас. адмо́ліць адмо́ляць
Прошлы час
м. адмалі́ў адмалі́лі
ж. адмалі́ла
н. адмалі́ла
Загадны лад
2-я ас. адмалі́ адмалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час адмалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адмалі́ць сов. отмоли́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмалі́ць, ‑малю, ‑моліш, ‑моліць; зак., што.

Маленнем спрабаваць выпрасіць у бога дараванне, адхіліць (бяду, грэх і пад.). Адмаліць грахі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмалі́ць:

адмалі́ць грахі́ um Vergébung der Sünden béten [bítten*]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отмоли́ть сов., уст. адмалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмо́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адмаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адмо́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адмаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)