адлі́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адлі́чваю адлі́чваем
2-я ас. адлі́чваеш адлі́чваеце
3-я ас. адлі́чвае адлі́чваюць
Прошлы час
м. адлі́чваў адлі́чвалі
ж. адлі́чвала
н. адлі́чвала
Загадны лад
2-я ас. адлі́чвай адлі́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адлі́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адлі́чваць несов.

1. отсчи́тывать;

2. (удерживать) отчисля́ть, вычита́ть;

1, 2 см. адлічы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлі́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адлічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлі́чваць, адлічы́ць

1. (назваць колькасць) ábzählen vt;

2. (утрымаць з сумы) ábziehen* vt;

3. (выключыць з ліку) áusschließen* vt;

адлі́чваць з ВНУ exmatrikulíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отсчи́тывать несов. адлі́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адліча́ць несов., см. адлі́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлі́чвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адлічваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлі́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адлічваць — адлічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлі́чвацца несов., страд. отсчи́тываться; отчисля́ться, вычита́ться; см. адлі́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

odliczać

незак. адлічваць; вылічваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)