адлётаць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. Скончыць лётаць.

Ён сваё адлётаў.

2. што. Прабыць у авіяцыі, пралётаць пэўны час (разм.).

Дзесяць гадоў адлётаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адлё́таць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адлё́таю адлё́таем
2-я ас. адлё́таеш адлё́таеце
3-я ас. адлё́тае адлё́таюць
Прошлы час
м. адлё́таў адлё́талі
ж. адлё́тала
н. адлё́тала
Загадны лад
2-я ас. адлё́тай адлё́тайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адлё́таўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адлётаць сов., см. адлята́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлётаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Скончыць лётаць. Адлёталі ў паветры апошнія пушыстыя сняжынкі. Кірэйчык.

2. Разм. Пралётаць пэўны час. Адлётаць тры гады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отлета́ть​II сов., в разн. знач. адлята́ць, адлётаць; см. отлете́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)