адлютава́ць
дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адлюту́ю |
адлюту́ем |
| 2-я ас. |
адлюту́еш |
адлюту́еце |
| 3-я ас. |
адлюту́е |
адлюту́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
адлютава́ў |
адлютава́лі |
| ж. |
адлютава́ла |
| н. |
адлютава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
адлюту́й |
адлюту́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
адлютава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адлютава́ць, ‑туе; зак.
Перастаць лютаваць (звычайна пра мароз). Адлютавалі маразы. Цвет абляцеў духмяны з вішні. Зарыцкі. // перан. Аб спыненні вайны, разгулу рэакцыі. Родная вінтоўка! Ты прыйшла са мной у Сарочы лес, і не выпушчу цябе з рук, пакуль не адлютуе вайна і зямля не ачысціцца ад бруду, а над галавой не засвеціць чыстае неба. Няхай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)