адлупі́цца гл. лупіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адлупі́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. адлу́піцца адлу́пяцца
Прошлы час
м. адлупі́ўся адлупі́ліся
ж. адлупі́лася
н. адлупі́лася
Дзеепрыслоўе
прош. час адлупі́ўшыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адлупі́цца сов., разг. отлупи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлупі́цца, ‑лупіцца; зак.

Аддзяліцца, адарвацца (пра што‑н. прымацаванае, прыклеенае). Шпалеры ў кутку адлупіліся. Падклейка ў чаравіках адлупілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лупі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., лу́піцца; незак.

Абдзірацца, аблазіць, лупічыцца.

Лупіцца афарбоўка.

Лупіцца нос.

|| зак. аблупі́цца, -лу́піцца і адлупі́цца, -лу́піцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отлупи́ться прост. адлупі́цца, мног. паадлу́плівацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адлу́плівацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адлупіцца.

2. Зал. да адлупліваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадлу́плівацца, ‑аецца; зак.

Разм. Адлупіцца ў многіх месцах — пра ўсё, многае. Кара на бярозах паадлуплівалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адлу́плівацца несов., возвр., страд., разг. отлу́пливаться, отлупля́ться; см. адлупі́цца, адлу́пліваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)