адко́снік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адко́снік |
адко́снікі |
| Р. |
адко́сніка |
адко́снікаў |
| Д. |
адко́сніку |
адко́снікам |
| В. |
адко́снік |
адко́снікі |
| Т. |
адко́снікам |
адко́снікамі |
| М. |
адко́сніку |
адко́сніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адко́снік м., тех. отко́сник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адко́снік, ‑а, м.
Спец. Прыстасаванне да грэйдэра, дарожнай машыны, для апрацоўкі адкосаў канаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
отко́сник техн. адко́снік, -ка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)