адко́рмак
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адко́рмак |
адко́рмкі |
| Р. |
адко́рмка |
адко́рмкаў |
| Д. |
адко́рмку |
адко́рмкам |
| В. |
адко́рмка |
адко́рмкаў |
| Т. |
адко́рмкам |
адко́рмкамі |
| М. |
адко́рмку |
адко́рмках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адко́рмак, -мка м., обл. отко́рмыш, отко́рмок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
tucznik
м. адкормак, кормнік, кормны кабан
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)