адзе́ць, адзе́ну, адзе́неш, адзе́не; адзе́нь; адзе́ты; зак., каго-што

1. Надзець на каго-н. вопратку, апрануць.

А. дзіця.

Зіма адзела поле снегам (перан.).

2. Апрануць кім-н.

А.

Дзедам Марозам.

3. Забяспечыць каго-н. адзеннем.

Бацькі дзяцей адзелі і абулі.

4. Тое, што і надзець; нацягнуць.

Ледзь адзеў пальчаткі.

5. перан. Пакрыць; ахінуць.

Дубы зялёны плашч адзелі.

|| незак. адзява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. адзе́цца, адзе́нуся, адзе́нешся, адзе́нецца; адзе́нься; незак. адзява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. адзява́нне, -я, н. (паводле 1 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адзе́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адзе́ну адзе́нем
2-я ас. адзе́неш адзе́неце
3-я ас. адзе́не адзе́нуць
Прошлы час
м. адзе́ў адзе́лі
ж. адзе́ла
н. адзе́ла
Загадны лад
2-я ас. адзе́нь адзе́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час адзе́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адзе́ць сов.

1. (каго, што) оде́ть;

а. дзіця́ — оде́ть ребёнка;

а. усю́ сям’ю́ — оде́ть всю семью́;

2. (у каго, у што) оде́ть, наряди́ть (кем, во что);

а. у казла́ — наряди́ть козло́м;

а. у мядзве́джае фу́тра — наряди́ть в медве́жью шу́бу;

3. (што ў што) перен. оде́ть (что во что и чем), наряди́ть;

а. у лі́сце — оде́ть листво́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адзе́ць, адзену, адзенеш, адзене; зак., каго-што.

1. Надзець на каго‑н. адзенне. Маці адзела Славу, вынесла на двор, пасадзіла пры асвечанай сонцам сцяне. Чорны. // Апрануць кім‑н. Адзець мядзведзем.

2. Забяспечыць каго‑н. адзеннем. Беглі дні. Кончылася вайна. Хлопцаў адзелі і абулі. Асіпенка. // Даць магчымасць каму‑н. адзецца так або інакш. [Рыльскі:] — Чаму ж ён цябе не адзене, як чалавека! Ты ж у яго і за гаспадыню і за гаспадара! Чорны.

3. Тое, што і надзець (у 1 знач.); нацягнуць. Сам [Мароз] увайшоў першы, адзеў рукавіцы, пляснуў раз-два, і адразу халадком павеяла. Якімовіч. Выказаўшы гэта, Юрка адзеў кажух і выйшаў з хаты. Гартны.

4. перан. Пакрыць; ахінуць. Адзець берагі ракі ў граніт. □ Дубы зялёны плашч адзелі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзе́ць

1. ánziehen* vt; bekléiden vt (у што-н mit D);

2. (акрыць, ахінуць) zúdecken vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адзява́нне гл. адзець.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

облачи́ть сов. адзе́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паадзява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго.

Адзець, убраць усіх, многіх.

П. дзяцей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́страіць², -раю, -раіш, -раіць; -раены; зак., каго (разм.).

Адзець па-святочнаму; убраць.

|| незак. выстро́йваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адзява́ць гл адзець

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)