аджгі́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аджгі́р аджгі́ры
Р. аджгі́ра аджгі́раў
Д. аджгі́ру аджгі́рам
В. аджгі́ра аджгі́раў
Т. аджгі́рам аджгі́рамі
М. аджгі́ры аджгі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аджгі́р, -ра́ м., обл. (рыба) ёрш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аджгі́р (БРС), джгір (БелСЭ) ’Acerina cernua’. Мабыць, з літ. ažgỹs, ežgỹs ’тс’. Гл. ажгур.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

джгір м., обл., см. аджгі́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ёрш​I

1. зоол. ёрш, род. ярша́ м.; обл. аджгі́р, -ра м.;

2. (щётка) ёрш, род. ярша́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

А́жгур ’Acerina cernua’ (Інстр. II, Жук., 381), гл. аджгір, Магчыма, з літ. ãčgaras, ãdžgaras, juodžgoris ’тс’ (параўн. Буга, Rinkt, II, 155, які думае аб тым, што гэтыя літоўскія формы з польск. jazdź, jazgarz, гл. LKŽ, IV, 413; Фрэнкель, 1, 118). Калі гэта так, літоўскія формы маглі пранікнуць далей на тэрыторыю Беларусі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)