аджа́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аджа́рка аджа́ркі
Р. аджа́ркі аджа́рак
Д. аджа́рцы аджа́ркам
В. аджа́рку аджа́рак
Т. аджа́ркай
аджа́ркаю		 аджа́ркамі
М. аджа́рцы аджа́рках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

аджа́рка аджа́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аджа́рка,

гл. аджарцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аджа́рцы, -аў, адз. -рац, -рца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Аджарыі.

|| ж. аджа́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. аджа́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аджа́рцы, ‑аў; адз. аджарац, ‑рца, м.; аджарка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. аджаркі, ‑рак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Аджарскай АССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)