адду́шнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і аддушына (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адду́шнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адду́шнік адду́шнікі
Р. адду́шніка адду́шнікаў
Д. адду́шніку адду́шнікам
В. адду́шнік адду́шнікі
Т. адду́шнікам адду́шнікамі
М. адду́шніку адду́шніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адду́шнік м. душни́к, отду́шник, отду́шина ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)