аддо́рваць гл. аддарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аддо́рваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аддо́рваю аддо́рваем
2-я ас. аддо́рваеш аддо́рваеце
3-я ас. аддо́рвае аддо́рваюць
Прошлы час
м. аддо́рваў аддо́рвалі
ж. аддо́рвала
н. аддо́рвала
Загадны лад
2-я ас. аддо́рвай аддо́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аддо́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддо́рваць несов., разг. отда́ривать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аддарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аддары́ць, -дару́, -до́рыш, -до́рыць; -до́раны; зак., каму (разм.).

1. Зрабіць каму-н. падарунак у адказ на атрыманы.

2. перан. Аддзякаваць, адплаціць чым-н. за ласку, паслугу.

|| незак. аддо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отда́ривать несов., разг. аддо́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддо́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да аддорваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)