аддзе́лачнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Рабочы, спецыяліст па аддзелачных работах.

|| ж. аддзе́лачніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аддзе́лачнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аддзе́лачнік аддзе́лачнікі
Р. аддзе́лачніка аддзе́лачнікаў
Д. аддзе́лачніку аддзе́лачнікам
В. аддзе́лачніка аддзе́лачнікаў
Т. аддзе́лачнікам аддзе́лачнікамі
М. аддзе́лачніку аддзе́лачніках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддзе́лачнік м. отде́лочник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

отде́лочник апрацо́ўшчык, -ка м.; аддзе́лачнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)