аддары́ць, -дару́, -до́рыш, -до́рыць; -до́раны; зак., каму (разм.).

1. Зрабіць каму-н. падарунак у адказ на атрыманы.

2. перан. Аддзякаваць, адплаціць чым-н. за ласку, паслугу.

|| незак. аддо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аддары́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. аддару́ аддо́рым
2-я ас. аддо́рыш аддо́рыце
3-я ас. аддо́рыць аддо́раць
Прошлы час
м. аддары́ў аддары́лі
ж. аддары́ла
н. аддары́ла
Загадны лад
2-я ас. аддары́ аддары́це
Дзеепрыслоўе
прош. час аддары́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аддары́ць сов., разг. отдари́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддары́ць, ‑дару, ‑дорыш, ‑дорыць; зак., каму.

Зрабіць падарунак каму‑н. у адказ на атрыманы. // перан. Аддзякаваць, адплаціць чым‑н. за ласку, паслугу. — Возера, лес, зямля неблагая, ты толькі прылашчы гэтую зямлю — і яна табе аддарыць, — развёў Рудак рукамі, паказваючы на прасцяг, які адкрываўся за сялом. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аддо́рваць гл. аддарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отдари́ть сов., разг. аддары́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аддо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аддарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпа́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аддарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпа́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпарваць — аддарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аддзякаваць, аддзячыць, адудзячыць, адплаціць, аддарыць; адгадзіць (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)