адгасцява́ць, -цю́ю, -цю́еш, -цю́е; -цю́й; зак. (разм.).

Тое, што і адгасціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адгасцява́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адгасцю́ю адгасцю́ем
2-я ас. адгасцю́еш адгасцю́еце
3-я ас. адгасцю́е адгасцю́юць
Прошлы час
м. адгасцява́ў адгасцява́лі
ж. адгасцява́ла
н. адгасцява́ла
Загадны лад
2-я ас. адгасцю́й адгасцю́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адгасцява́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адгасцява́ць сов., см. адгасці́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адгасцява́ць, ‑цюю, ‑цюеш, ‑цюе; зак.

Разм. Скончыць гасцяваць; пагасцяваць нейкі час. — А госці вашы, цётка Аксіння, яшчэ доўга будуць? — Ды адгасцявалі ўжо. Заўтра паедуць. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отгости́ть сов., разг. адгасці́ць, адгасцява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адгасці́ць, ‑гашчу, ‑госціш, ‑госціць; зак.

Разм. Тое, што і адгасцяваць. Ён [музыка] тут успомніў родны край І што не ў кожнай хаце адгасціў, І не на ўсіх хрысцінах набываў, І не на ўсіх вяселлях адыграў. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)