адга́дчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адга́дчыца адга́дчыцы
Р. адга́дчыцы адга́дчыц
Д. адга́дчыцы адга́дчыцам
В. адга́дчыцу адга́дчыц
Т. адга́дчыцай
адга́дчыцаю		 адга́дчыцамі
М. адга́дчыцы адга́дчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адга́дчыца ж. отга́дчица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адга́дчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да адгадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адга́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які ўмее адгадваць, адгадвае што-н.

|| ж. адга́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отга́дчица адга́дчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

снотолкова́тельница ж. адга́дчыца сноў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уга́дчица уга́дчыца, -цы ж., адга́дчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)