адву́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адву́чваю адву́чваем
2-я ас. адву́чваеш адву́чваеце
3-я ас. адву́чвае адву́чваюць
Прошлы час
м. адву́чваў адву́чвалі
ж. адву́чвала
н. адву́чвала
Загадны лад
2-я ас. адву́чвай адву́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адву́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адву́чваць несов.

1. (заставлять отвыкать) оту́чивать, отуча́ть, отва́живать;

2. отнима́ть;

1, 2 см. адвучы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адвучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвучы́ць, -вучу́, -ву́чыш, -ву́чыць; -ву́чаны; зак.

1. каго (што) ад чаго і з інф. Прымусіць адвыкнуць ад чаго-н.

А. ад курэння.

А. дзіця ад грудзей.

2. каго (што) і без дап. Закончыць вучэнне, перастаць вучыць, навучаць (разм.).

|| незак. адву́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адву́чваць, адвучы́ць áberziehen* vt; ábgewöhnen vt (каго-н. D, ад чаго-н. А)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отуча́ть несов. адву́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

оту́чивать несов. адву́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адвучваць — адвучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отва́живать несов., разг. адва́джваць, адву́чваць, адахво́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

oduczać

незак. адвучваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)