адвенты́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адвенты́ст адвенты́сты
Р. адвенты́ста адвенты́стаў
Д. адвенты́сту адвенты́стам
В. адвенты́ста адвенты́стаў
Т. адвенты́стам адвенты́стамі
М. адвенты́сце адвенты́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адвенты́ст м., рел. адвенти́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвенты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Паслядоўнік адвентызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адвенти́ст рел. адвенты́ст, -та м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвенты́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да адвентыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)