адве́зены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адве́зены адве́зеная адве́зенае адве́зеныя
Р. адве́зенага адве́зенай
адве́зенае		 адве́зенага адве́зеных
Д. адве́зенаму адве́зенай адве́зенаму адве́зеным
В. адве́зены (неадуш.)
адве́зенага (адуш.)		 адве́зеную адве́зенае адве́зеныя (неадуш.)
адве́зеных (адуш.)
Т. адве́зеным адве́зенай
адве́зенаю		 адве́зеным адве́зенымі
М. адве́зеным адве́зенай адве́зеным адве́зеных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адве́зены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адве́зены адве́зеная адве́зенае адве́зеныя
Р. адве́зенага адве́зенай
адве́зенае		 адве́зенага адве́зеных
Д. адве́зенаму адве́зенай адве́зенаму адве́зеным
В. адве́зены (неадуш.)
адве́зенага (адуш.)		 адве́зеную адве́зенае адве́зеныя (неадуш.)
адве́зеных (адуш.)
Т. адве́зеным адве́зенай
адве́зенаю		 адве́зеным адве́зенымі
М. адве́зеным адве́зенай адве́зеным адве́зеных

Кароткая форма: адве́зена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адве́зены

1. отвезённый;

2. отвезённый, увезённый;

1, 2 см. адве́зці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адве́зены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адвезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адве́зены fórtgebracht, wéggebracht, ábtransportiert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отвезённый

1. заве́зены;

2. адве́зены; см. отвезти́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свезённый

1. зве́зены, мног. пазво́жваны;

2. заве́зены, адве́зены; см. свезти́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увезённый

1. паве́зены; вы́везены; адве́зены; заве́зены;

2. укра́дзены; зве́зены; см. увезти́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бязла́дны, ‑ая, ‑ае.

1. У якім няма ніякага парадку, ладу; хаатычны. Да моста рынуўся бязладны натоўп пехацінцаў, іх да парэнчаў прыціскалі коннікі. Грахоўскі. Збіраў [Блешчык] думкі, якія разляталіся бязладныя роем. Лынькоў.

2. У якім няма пэўнай сістэмы, паслядоўнасці, рытму. Наколькі можна было зразумець яе [дырэктрысы] бязладны ад хвалявання расказ, Томі быў адвезены дахаты яшчэ раніцай нейкай жанчынай. Лынькоў. Паволі прыходзілі ў .. парадак дагэтуль неасэнсаваныя, бязладныя думкі. Пестрак. Няйначай, як у іх тут была вялікая бязладная гамонка Ці нейкі невядомы рытуал, кожны рабіў што хацеў. Скрыган.

3. Пазбаўлены пэўнай арганізаванасці, планамернасці. У зале пасяджэнняў Камітэта, які займаўся справамі каланіяльных краін, падапечных і залежных тэрыторый, панавала тая бязладная атмасфера, калі кожны быў заняты сваімі справамі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)