адва́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адва́льны адва́льная адва́льнае адва́льныя
Р. адва́льнага адва́льнай
адва́льнае		 адва́льнага адва́льных
Д. адва́льнаму адва́льнай адва́льнаму адва́льным
В. адва́льны (неадуш.)
адва́льнага (адуш.)		 адва́льную адва́льнае адва́льныя (неадуш.)
адва́льных (адуш.)
Т. адва́льным адва́льнай
адва́льнаю		 адва́льным адва́льнымі
М. адва́льным адва́льнай адва́льным адва́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адва́льны отва́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адва́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да адвалу. Адвальная паверхня плуга.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адва́л, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у, гл. адваліць (да 1 знач.).

2. -а. Прыстасаванне ў плузе для адразання і пераварочвання пласта зямлі.

3. -а. Перавернуты пласт зямлі.

4. -а. Насып з пустых парод, шлаку і пад. на горных распрацоўках (спец.).

|| прым. адва́льны, -ая, -ае (да 2—4 знач.).

◊

Да адвалу (разм.) — наесціся да сыці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тра́нспартна-адва́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. тра́нспартна-адва́льны тра́нспартна-адва́льная тра́нспартна-адва́льнае тра́нспартна-адва́льныя
Р. тра́нспартна-адва́льнага тра́нспартна-адва́льнай
тра́нспартна-адва́льнае		 тра́нспартна-адва́льнага тра́нспартна-адва́льных
Д. тра́нспартна-адва́льнаму тра́нспартна-адва́льнай тра́нспартна-адва́льнаму тра́нспартна-адва́льным
В. тра́нспартна-адва́льны (неадуш.)
тра́нспартна-адва́льнага (адуш.)		 тра́нспартна-адва́льную тра́нспартна-адва́льнае тра́нспартна-адва́льныя (неадуш.)
тра́нспартна-адва́льных (адуш.)
Т. тра́нспартна-адва́льным тра́нспартна-адва́льнай
тра́нспартна-адва́льнаю		 тра́нспартна-адва́льным тра́нспартна-адва́льнымі
М. тра́нспартна-адва́льным тра́нспартна-адва́льнай тра́нспартна-адва́льным тра́нспартна-адва́льных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

транспартна-адвальны мост

т. 15, с. 509

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

адвалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак., што.

1. Адвярнуць, адкінуць што-н. ад чаго-н.

А. камень ад дзвярэй.

А. завалу і адчыніць вароты.

2. Выдзеліць, даць, адрэзаць, расшчодрыўшыся (разм., іран.).

А. ладны кавалак сала.

А. сто тысяч рублёў.

3. ад чаго і без дап. Адысці, адплысці, адляцець.

Параход плаўна адваліў ад прыстані.

|| незак. адва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адва́льванне, -я, н. (да 1 знач.), адва́л, -у, м. (да 1 знач.) і адва́лка, -і, ДМ -лцы, ж. (да 1 знач.)

|| прым. адва́льны, -ая, -ае (да 1 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отва́льный адва́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)