адва́жванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. адва́жванне
Р. адва́жвання
Д. адва́жванню
В. адва́жванне
Т. адва́жваннем
М. адва́жванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адва́жванне ср. отве́шивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адва́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адважваць — адважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отве́шивание

1. адва́жванне, -ння ср.;

2. адве́шванне, -ння ср.; см. отве́шивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)