адбры́ць, -ры́ю, -ры́еш, -ры́е; -ры́ты; зак., каго-што (разм.).

Рэзка або абразліва адказаць каму-н., адмаўляючы ў чым-н. або лаячыся.

|| незак. адбрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбры́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адбры́ю адбры́ем
2-я ас. адбры́еш адбры́еце
3-я ас. адбры́е адбры́юць
Прошлы час
м. адбры́ў адбры́лі
ж. адбры́ла
н. адбры́ла
Загадны лад
2-я ас. адбры́й адбры́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адбры́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

адбры́ць сов., прям., перен., разг. отбри́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбры́ць, ‑брыю, ‑брыеш, ‑брые; зак.

Разм. Рэзка і прама выгаварыць каму‑н. — Вы пачулі б, як .. [Ралан] умее востра секануць. Адбрыць там, дзе гэта трэба. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбры́ць разм (рэзка выгаварыць) etw. ganz dirékt [únverblümt] sagen; séine Méinung sagen; kein Blatt vor den Mund nehmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

отбри́ть сов., разг.

1. адбры́ць, адгалі́ць;

2. перен. адбры́ць (каго), адчыта́ць (каго), прабра́ць (каго), абсячы́, абсе́кчы (каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)