назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| адбо́йнікі | ||
| адбо́йніка | адбо́йнікаў | |
| адбо́йніку | адбо́йнікам | |
| адбо́йнікі | ||
| адбо́йнікам | адбо́йнікамі | |
| адбо́йніку | адбо́йніках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каменная прылада, з дапамогай якой у старажытнасці расколвалі крэмень, счэсвалі з яго жаўлаковую скарынку, рабілі нуклеусы, адбівалі адшчэпы. У палеаліце як
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)