адблы́таць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адблы́таю адблы́таем
2-я ас. адблы́таеш адблы́таеце
3-я ас. адблы́тае адблы́таюць
Прошлы час
м. адблы́таў адблы́талі
ж. адблы́тала
н. адблы́тала
Загадны лад
2-я ас. адблы́тай адблы́тайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адблы́таўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адблы́таць сов. отпу́тать; распу́тать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адблы́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Вызваліць, развязваючы, знімаючы вяроўку, нітку і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адблы́таць (вузел, вяроўку) auseinnder knüpfen, ufknüpfen vt, entwrren vt, lösen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адблы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адблытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адблы́таны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адблытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)