адбе́лачны гл. адбяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбе́лачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адбе́лачны адбе́лачная адбе́лачнае адбе́лачныя
Р. адбе́лачнага адбе́лачнай
адбе́лачнае		 адбе́лачнага адбе́лачных
Д. адбе́лачнаму адбе́лачнай адбе́лачнаму адбе́лачным
В. адбе́лачны (неадуш.)
адбе́лачнага (адуш.)		 адбе́лачную адбе́лачнае адбе́лачныя (неадуш.)
адбе́лачных (адуш.)
Т. адбе́лачным адбе́лачнай
адбе́лачнаю		 адбе́лачным адбе́лачнымі
М. адбе́лачным адбе́лачнай адбе́лачным адбе́лачных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адбе́лачны спец. отбе́лочный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбе́лачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для адбелкі. Адбелачныя матэрыялы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены; зак., што.

Зрабіць белым, выбеліць.

А. палатно.

|| незак. адбе́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адбе́льванне, -я, н. і адбе́лка, -і, ДМ -лцы, ж.

Адбельванне драўніннай масы.

|| прым. адбе́льны, -ая, -ае і адбе́лачны, -ая, -ае.

Адбельны цэх.

Адбелачныя матэрыялы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отбе́лочный спец. адбе́лачны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)