адбаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адбаўля́ю адбаўля́ем
2-я ас. адбаўля́еш адбаўля́еце
3-я ас. адбаўля́е адбаўля́юць
Прошлы час
м. адбаўля́ў адбаўля́лі
ж. адбаўля́ла
н. адбаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. адбаўля́й адбаўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адбаўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адбаўля́ць несов. отбавля́ть, убавля́ть;

◊ хоць ~ля́й — хоть отбавля́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адбаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да адбавіць.

•••

Хоць адбаўляй — аб чым‑н., чаго ёсць занадта многа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адбаўля́ць wégnehmen* vt, ábnehmen* vt; ábgießen* vt (адліць); ábschütten vt (адсыпаць); verkléinern vt, vermíndern vt, verríngern vt (паменшыць);

◊

хоць адбаўля́й разм. im Überfluss; mehr als genúg

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адба́віць, -ба́ўлю, -ба́віш, -ба́віць; -ба́ўлены; зак., што і чаго.

Аддзяліць, адліць, адсыпаць, адняць і пад. частку чаго-н., памяншаючы колькасць.

А. малака са збана.

|| незак. адбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

◊

Хоць адбаўляй (каго-, чаго-н.) — надта многа (разм.).

|| наз. адбаўле́нне, -я, н. і адба́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адбаўля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да адбаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адба́ўка, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адбаўляць — адбавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отбавля́ть несов. адбаўля́ць;

◊

хоть отбавля́й хоць адбаўля́й;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адба́віць гл. адбаўляць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Адбаўля́цца ’імкнуцца пазбавіцца каго-небудзь’ (Нас.), адбаўляць ’змяншаць; частаваць’ (Нас., Касп.). Гл. бавіцца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)