адба́ўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. адба́ўка адба́ўкі
Р. адба́ўкі адба́вак
Д. адба́ўцы адба́ўкам
В. адба́ўку адба́ўкі
Т. адба́ўкай
адба́ўкаю		 адба́ўкамі
М. адба́ўцы адба́ўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адба́ўка ж., разг. отба́вка, уба́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адба́ўка, ‑і, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адбаўляць — адбавіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адба́віць, -ба́ўлю, -ба́віш, -ба́віць; -ба́ўлены; зак., што і чаго.

Аддзяліць, адліць, адсыпаць, адняць і пад. частку чаго-н., памяншаючы колькасць.

А. малака са збана.

|| незак. адбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

◊

Хоць адбаўляй (каго-, чаго-н.) — надта многа (разм.).

|| наз. адбаўле́нне, -я, н. і адба́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

отба́вка ж., разг. адба́ўка, -кі ж., адбаўле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уба́вка ж.

1. уба́ўка, -кі ж., убаўле́нне, -ння ср., зба́ўка, -кі ж., збаўле́нне, -ння ср.; змяншэ́нне, -ння ср., памяншэ́нне, -ння ср.; адба́ўка, -кі ж., адбаўле́нне, -ння ср.;

2. павужэ́нне, -ння ср.; пакарачэ́нне, -ння ср.; см. убавля́ть​ 1, 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)