аданто́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аданто́лаг аданто́лагі
Р. аданто́лага аданто́лагаў
Д. аданто́лагу аданто́лагам
В. аданто́лага аданто́лагаў
Т. аданто́лагам аданто́лагамі
М. аданто́лагу аданто́лагах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аданто́лаг м. одонто́лог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аданто́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст у галіне аданталогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аданто́лаг

(ад гр. odus, -ontos = зуб + -лаг)

спецыяліст па аданталогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

одонто́лог мед. аданто́лаг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)