агі́ба
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
агі́ба |
агі́бы |
| Р. |
агі́бы |
агі́б |
| Д. |
агі́бе |
агі́бам |
| В. |
агі́бу |
агі́бы |
| Т. |
агі́бай
агі́баю |
агі́бамі |
| М. |
агі́бе |
агі́бах |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Агі́ба ’дрыгва’ (Касп.). Магчыма, ад gybati ’прыгінацца’ (агульнаславянскае і праславянскае). Параўн. гыбець. Семантычная паралель: прасл. lǫka прагіб’ і ’луг, абалонь’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
агі́ба Багністае месца на балоце, дзе можна праваліцца (Чашн. Касп.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)