агу́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
агу́рскі |
агу́рская |
агу́рскае |
агу́рскія |
| Р. |
агу́рскага |
агу́рскай
агу́рскае |
агу́рскага |
агу́рскіх |
| Д. |
агу́рскаму |
агу́рскай |
агу́рскаму |
агу́рскім |
| В. |
агу́рскі (неадуш.)
агу́рскага (адуш.) |
агу́рскую |
агу́рскае |
агу́рскія (неадуш.)
агу́рскіх (адуш.) |
| Т. |
агу́рскім |
агу́рскай
агу́рскаю |
агу́рскім |
агу́рскімі |
| М. |
агу́рскім |
агу́рскай |
агу́рскім |
агу́рскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
АГУ́РСКІ Самуіл Хаімавіч
(29.4.1884, Гродна — 19.8.1947),
бел. гісторык. Чл.-кар. АН БССР (1936). Удзельнік рэв. руху ў 1905—07, чл. Бунда. З 1906 у эміграцыі. Пасля Лют. рэв. 1917 вярнуўся на Беларусь, у 1918 уступіў у КП(б)Б, быў ваен. камісарам у Віцебску. У 1924—33 на кіруючых пасадах у парт.-навук. установах Мінска і Масквы, з 1934 нам. дырэктара Ін-та нац. меншасцяў АН Беларусі. Аўтар прац па гісторыі рэв. руху на Беларусі. Лічыў праявай нацыяналізму святкаванне ў 1926 юбілею бел. газет «Наша доля» і «Наша ніва»; паўстанне 1863—64 характарызаваў як рэакц. памешчыцка-клерыкальнае; абвінавачваў У.Ігнатоўскага і З.Жылуновіча ў нацыяналізме. Бел. нац. рух пасля Лют. рэв. 1917 характарызаваў як шавіністычны. У 1938 арыштаваны, у 1939 сасланы ў Казахстан на 5 гадоў. Рэабілітаваны ў 1956.
т. 1, с. 90
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Агурскі С. Х. 1/90, 180; 3/496; 5/111; 12/418
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)