агу́зак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. агу́зак агу́зкі
Р. агу́зка агу́зкаў
Д. агу́зку агу́зкам
В. агу́зак агу́зкі
Т. агу́зкам агу́зкамі
М. агу́зку агу́зках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агу́зак, -зка, мн. -зкі, -зкаў, м. (спец.).

1. Сцягновая частка мясной тушы; азадак.

2. Скура з задняй часткі жывёліны.

3. Тое, што і камель.

|| прым. агу́зачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агу́зак, -зка м. огу́зок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агу́зак, ‑зка, м.

1. Сцягновая частка мясной тушы.

2. Скура з задняй часткі жывёліны.

3. Тое, што і камель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агу́зак м. Schwánzstück n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

огу́зок аза́дак, -дка м., агу́зак, -зка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Zíemer

m -s, -

1) хвастава́я [хрыбе́тная] ча́стка, аза́дак, агу́зак (дзічыны)

2) кнут, біч, бізу́н

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schwánzstück

n -(e)s, -stücke

1) аза́дак, агу́зак

2) вайск. хвастава́я ча́стка (напр. тарпеды)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)