агно́стык, -а, мн. -і, -аў, м.

Паслядоўнік агнастыцызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агно́стык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. агно́стык агно́стыкі
Р. агно́стыка агно́стыкаў
Д. агно́стыку агно́стыкам
В. агно́стыка агно́стыкаў
Т. агно́стыкам агно́стыкамі
М. агно́стыку агно́стыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агно́стык м., филос. агно́стик

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агно́стык, ‑а, м.

Паслядоўнік агнастыцызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агно́стык

(ад гр. agnostos = невядомы)

прыхільнік агнастыцызму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

агно́стык

(англ. agnostic, ад гр. agnostos = непазнавальны)

паслядоўнік агнастыцызму.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

агно́стик агно́стык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

agnostic [ægˈnɒstɪk] n. агно́стык, прыхі́льнік агнастыцы́зму

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

agnostyk

м. агностык

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

agnostic

[ægˈnɑ:stɪk]

1.

n.

агно́стык -а m.

2.

adj.

агнасты́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)