агля́дчыца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
агля́дчыца |
агля́дчыцы |
| Р. |
агля́дчыцы |
агля́дчыц |
| Д. |
агля́дчыцы |
агля́дчыцам |
| В. |
агля́дчыцу |
агля́дчыц |
| Т. |
агля́дчыцай
агля́дчыцаю |
агля́дчыцамі |
| М. |
агля́дчыцы |
агля́дчыцах |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
агля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Службовая асоба, якая робіць агляд чаго-н. з мэтай праверкі.
А. вагонаў.
|| ж. агля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.
|| прым. агля́дчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)