агаро́дчык

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. агаро́дчык агаро́дчыкі
Р. агаро́дчыка агаро́дчыкаў
Д. агаро́дчыку агаро́дчыкам
В. агаро́дчык агаро́дчыкі
Т. агаро́дчыкам агаро́дчыкамі
М. агаро́дчыку агаро́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

агаро́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Абгароджаны кавалачак зямлі каля сядзібы, дзе садзяць кветкі, сеюць расаду; кветнік.

|| прым. агаро́дчыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

агаро́дчык м., разг. палиса́дник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агаро́дчык, ‑а, м.

Агароджаны кавалачак зямлі (звычайна пад вокнамі), дзе садзяць кветкі, сеюць расаду; кветнік. Акно выходзіла на вуліцу, у цесны агародчык для кветак і расады. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агаро́дчык м. разм. Vórgarten m -s, -gärten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

агаро́дчык Града з кветкамі пад вокнамі каля хаты (Ст.-дар.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

гаро́дчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Тое, што і агародчык.

|| прым. гаро́дчыкавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гаро́дчык м., см. агаро́дчык

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палиса́дник агаро́дчык, -ка м., кве́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гаро́дчык, ‑а, м.

Разм. Агародчык. За акном у Надзіным гародчыку цвілі вяргіні, флоксы, астры. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)