агаро́дка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
агаро́дка |
агаро́дкі |
| Р. |
агаро́дкі |
агаро́дак |
| Д. |
агаро́дцы |
агаро́дкам |
| В. |
агаро́дку |
агаро́дкі |
| Т. |
агаро́дкай
агаро́дкаю |
агаро́дкамі |
| М. |
агаро́дцы |
агаро́дках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
агаро́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Від лёгкай агароджы (звычайна каля дома). [Мартын:] — Дом.. [сыну] новы пабудаваў, ды не абы-які — з балкончыкам, з фігурнай агародкай. Ракітны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)