ага́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

Астача недагарэлай свечкі і пад.

Васковы а.

|| прым. ага́ркавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ага́рак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ага́рак ага́ркі
Р. ага́рка ага́ркаў
Д. ага́рку ага́ркам
В. ага́рак ага́ркі
Т. ага́ркам ага́ркамі
М. ага́рку ага́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ага́рак, -рка м. ога́рок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ага́рак, ‑рка, м.

Астатак недагарэлай свечкі, электрода, цыгаркі і пад. Васковы агарак. □ Рыгор моўчкі прайшоў да сябе і, засвяціўшы агарак свечкі, зноў хапіўся за чытанне. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ага́рак м Kérzenstummel m -s, -, Stúmmel m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Трапачынская-Агарак Вераніка

т. 15, с. 515

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ога́рок ага́рак, -рка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

candle-end

[ˈkændəl,end]

n.

ага́рак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Вуга́рак ’лучына’ (Касп.). Запазычанне з рус. дыял. (пск., смал., наўг.) угарак ’агарак’ ад угореть ’паменшыцца ў выніку гарэння’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

све́чачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да свечкі (у 1 знач.). Свечачны агарак. // Прызначаны для свечак. Свечачная падстаўка. Свечачнае сала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)